Lezingen

Twee (s)prekers delen op een zondagmiddag in de Witte Kerk te Heiloo hun inspiratie en levenswijsheid met ons.

Ook dit jaar hebben we weer twee dorpsgenoten bereid gevonden om een ‘Preek van de Leek’ te houden. Zij trakteren ons in zo’n 45-60 minuten op levenslessen en delen met ons hun bronnen van inspiratie. Doorgaans wordt de ‘preek’ afgewisseld met door hen zelf uitgekozen muziek. Na afloop is er gelegenheid om - onder het genot van een drankje - na te praten met de (s)preker en met elkaar. De toegang is vrij; bij de uitgang is er echter wel een collecte ter bestrijding van de onkosten.

Zondag 19 maart wordt de tweede ‘Preek van de Leek’ dit seizoen

verzorgd door burgemeester van Heiloo Mascha ten Bruggencate.

Per 8 juli 2021 is Mascha ten Bruggencate in Heiloo onze burgemeester.

Geboren in Alkmaar studeerde ze in Leiden politicologie en werkte ze in het bedrijfsleven. Sinds 2010 is ze actief in de politiek voor D66. In Amsterdam werd ze stadsdeelvoorzitter van stadsdeel Centrum.

Mascha ten Bruggencate zal vertellen over de dingen die haar inspireren en hoe zij het ambt van burgemeester wil invullen in Heiloo.

Wat doet de constante versnelling van het leven met onze beleving? Steeds meer mensen raken overbelast en zoeken opnieuw naar de (on)zin van onze aanwezigheid op aarde, de verwikkelingen van alledag.

In twee lezingen proberen we deze ontwikkeling te duiden.

In de eerste lezing proberen we de oorzaak van stress en de werking van tijd in ons hoofd te ontrafelen. Moet iets eigenlijk wel zin hebben? Zingeving verkondigt het willen bereiken van een doel, en daarmee introduceer je tijd.

Tijd is een relatief begrip, wat is tijd eigenlijk? Het tikken van de klok of het eindeloos piekeren over die onhaalbare deadline. Is tijd misschien een uitvloeisel van onze gedachten? Door beweging ontstaan tijd en ruimte.

Diverse filosofen en psychologen zoals Bergson, Husserl en John Boyd hebben zich over het fenomeen ‘tijd’ gebogen, waarbij sommige zelfs de tijd in dualiteit met leegte beschouwen. Denken, praten, alles kost tijd en ze veroorzaken altijd een tegengestelde kracht: voor en tegen, wel of niet waar.

Is juist het loslaten van zin en tijd de richting in onze eindeloze zoektocht naar een tastbare God?

Zo gaan we in korte tijd op zoek naar de uitgang van de grot van Plato.

Want als je het licht hebt gezien herken je de ketenen van de mensheid!

Roy Linger zal een inleiding verzorgen over de ‘Surinaamse cultuur in relatie met de bijbel’.

Dit is natuurlijk een heel breed en vooral boeiend onderwerp. Roy wil graag een tipje van de sluier voor u oplichten.

Roy Lesley Kenneth Linger is geboren en getogen in Suriname. Van 1976 tot 1990 was hij er werkzaam in het onderwijs en verzekeringswereld. In 1990 vertrok hij met zijn gezin naar Nederland en kwam weer in het onderwijs terecht. Binnen deze sector is hij in diverse geledingen werkzaam geweest en ondertussen behaalde hij zijn diploma’s Bedrijfseconomie.

Onlangs ging hij met pensioen. Zijn werkzame leven is hiermee niet beëindigd.

Roy is betrokken bij diverse radioprogramma’s, houdt presentaties en is actief in de toneelwereld! Dit alles is meestal op historische leest geschoeid.

Hij is, bijna als geen ander, goed bekend met de Surinaamse geschiedenis en met de enorme culturele rijkdommen, die het land te bieden heeft.

In deze lezing leggen we het verband met maatschappelijke veranderingen.

De theologie (en niet alleen de theologie) werd in de jaren ’60 van de vorige eeuw gekenmerkt door grote aandacht voor ‘ontwikkeling’. In het Westen werden mensen individueel mondiger, en mondiaal werden gekoloniseerde volken zelfstandiger. Techniek bracht groeiende welvaart, en de ‘theologie van de hoop’ was actueel. Het zou, uiteraard met de nodige moeite en risico’s, in emanciperende zin beter gaan met de mensheid en met de wereld.

De vraag bleef wel of je deze ontwikkeling en groei ook ‘doelgericht’ kon noemen en daarmee de geschiedenis ook als ‘zinvol’ kon duiden.

Mocht je geloven in een voorgegeven plan? Of in een aan mensen gegeven juiste ‘drive’? Of moest je je beperken tot een goddelijke sturing en doelgerichtheid van de wereldgeschiedenis?

Nu lijken we een grens te zijn gepasseerd, waarbij we het land van ‘de ontwikkeling’ verlaten en ontdekken dat we terecht zijn komen in het land van ‘de crises’.

Terugblikkend kijken we van een afstand naar de krachten die ons hebben voortgestuwd. Waren dat niet veel meer de krachten van de stoommachine en de elektronica dan de weg van bewuste emancipatie en religieuze hoop?